Dag 14 t/m 26 Kota Bharu - Perhentians - Penang - Langkawi - Kuala Lumpur

26 juni 2019 - Eindhoven, Nederland

Dag 14-15 Kota Bharu

Vanuit Kuching willen we doorreizen naar de Perhentians, een eilandengroep in het Noord-Oosten van Maleisië, waar wij naar Perhentian Besar gaan, wat meer gericht is op families en/of stellen. We vliegen om 17:35 uur van Kuching naar Kota Bharu en komen daar zo’n 50 minuten later aan. Omdat je een ferry moet pakken vanaf Kuala Besut richting de Perhentians en de laatste ferry rond 16:00/17:00 uur gaat, hebben wij vooraf al besloten om in Kota Bharu te overnachten en dan de volgende ochtend de taxi richting Kuala Besut te pakken voor de ferry naar Perhentian Besar. We blijven dus echt maar heel kort in Kota Bharu, puur voor de nacht. 

Leuk om te zien hoe enthousiast de kids iedere keer zijn bij het zien van een nieuwe kamer. Wij zelf vinden dit op zich ook wel leuk, want het is toch iedere keer weer een verrassing hoe de kamer of het appartement of het resort wat we geboekt hebben eruit ziet. Tot nu toe hebben we best een leuke mix van luxe studio met alles erin, een houten huisje met alleen een paar bedden, een bank en een badkamer/wc, een hele basic kamer met slechts 2 tweepersoonsbedden en een gedeelde badkamer/wc, een houten huisje in een resort, een gewone hotelkamer, een heel woonappartement met zelfs 2 slaapkamers en 2 badkamers en nu weer een nette studio met keuken en slaapkamer in 1 met een eigen badkamer/wc. Erg prima dus voor alleen maar de nacht!

Voordat we goed en wel vanaf het vliegveld bij onze kamer zijn, is het al vrij laat. We installeren ons even in de kamer en gaan dan direct op zoek naar een plekje om te eten. We blijken niet echt in het centrum te zitten, dus veel restaurantjes zijn er ook niet echt te vinden. Uiteindelijk belanden we bij een klein tentje, wat iets van een Japanner ofzo lijkt te zijn. Hier bestellen we wat noodles met kip en met vis, die er bij iedereen goed in lijkt te gaan. De porties zijn niet heel groot, dus we bestellen nog een derde portie noodles met kip. Na dit op te hebben, blijkt het alweer vrij laat en gaat Renate nog even langs de supermarkt voor ontbijt voor morgenochtend en gaan we terug naar de kamer. Na nog even wat relaxen gaan we slapen.

Dag 15-16-17-18-19 Perhentian Besar

De volgende ochtend gaat onze wekker op tijd. We willen rond 7:30 uur de grab pakken richting Kuala Besut, want dat schijnt nog een ritje te zijn van zo’n uur en kwartier. Helaas lukt het dit keer niet goed om de grab te bestellen. We doen dit eigenlijk bijna altijd op de WiFi maar omdat we alleen maar WiFi in de studio hebben waar we verbleven en niet erbuiten, zijn we de verbinding kwijt met de grab-chauffeur en blijkt onze rit uiteindelijk gecanceld. Handmatig zetten we buiten dus maar onze eigen internet aan en bestellen een nieuwe grab. In de tussentijd zijn we al wel bijna 20-30 minuten verloren, wat betekent dat we de ferry van 9:00 uur in Kuala Besut niet meer kunnen redden, maar die van 10:00 uur moeten pakken. Volgens de grab-chauffeur is het ritje ook zo’n 1,5 uur, maar uiteindelijk komen we iets meer dan 1 uurtje later al aan bij het ferrykantoor. Hier kopen we de tickets en de vrouw achter de balie zegt dat we maar 15 minuten hoeven te wachten, voordat we worden opgehaald om naar het ferrystation te lopen. Fijn dus! 

Als we vervolgens bij het ferrystation zijn, moeten we helaas nog erg lang wachten op onze boot. Uiteindelijk kunnen we al onze bagage op de boot sjouwen, maar net als we dat gedaan hebben en blij zijn dat de kids en de bagage erop zitten, moeten we de boot alweer af, want blijken we op de verkeerde boot te zitten... 😡! Zucht! Wat een chaotisch gedoe hier zeg en slecht geregeld! 10 minuutjes later is daar dan éindelijk onze boot en kunnen we vertrekken. Het blijkt een flink wild ritje op de boot, die meerdere ‘sprongen’ in de zee lijkt te maken. De kids vinden het wel grappig dat ze zo flink heen en weer geschud worden op de boot ☺️.

Ons resort is fijn! We zitten direct aan het strand en het ontbijt is dit keer inclusief, wat ook wel een keer makkelijk en lekker is! De kamer is simpel, maar prima en gelukkig kan Dylan weer een keer in een babybedje slapen en hoeft ie niet bij Xavi in een tweepersoonsbed. Dit laatste gaat op zich prima, maar een babybedje is fijner, want Dylan is stiekem al een paar keer in de nacht uit het tweepersoonsbed gevallen 😂. Ach germ! Gelukkig is dat dan alleen een ‘boink’ en een heel kort huiltje en als we hem dan terug leggen slaapt ie direct weer verder. Anyway, hier hoeven we daar dus niet bang voor te zijn 😉. Alleen blijkt achteraf dat Xavi het deze keer presteert om een keer uit bed te vallen... 🙈.

Over de Perhentians kunnen we duidelijk zijn: we hebben er 4 erg fijne dagen! Het eiland zelf is niet heel groot en we kunnen niet heel makkelijk van de ene kant van het eiland naar de andere kant. Dit kan via een watertaxi, maar besluiten wij om niet te doen, omdat we hier uiteindelijk niet genoeg tijd hebben. We blijven dus alleen maar aan onze kant van het strand, wat bestaat uit een paar honderd meter aan strand/zee met een aantal resorts, restaurants en duikscholen op een rijtje. 

Op dag 1 relaxen we heerlijk aan het strand en in de zee. In de avond gaan we op zoek naar een duikschool, omdat Stefan deze reis heeft besloten toch ook nog zijn Advanced Cursus te gaan halen. De duikschool bij ons eigen resort zit vol en de manier waarop ze ons benaderden vinden we ook niet prettig. Renate wil graag een keer een snorkeltrip gaan doen, maar besluit dit dus niet hier te boeken. We lopen nog langs een tweetal duikscholen en de laatste blijkt een fijne duikschool te zijn, waar momenteel een stel uit Nederland werkt als duikinstructeurs: Maikel en Colinda uit Breda. Maikel zal de duikcursus begeleiden en Stefan kan 2 dagen later starten. 

We eten hierna gezellig op het strand bij het buur-restaurant van de duikschool, op advies van de 2 instructeurs en eten daar goed. De man van het restaurant doet leuk tegen Xavi en Dylan en probeert hen een high-five te geven. Xavi wil niet, maar Dylan natuurlijk wel. Alleen beweegt hij iets te enthousiast en valt vervolgens met stoel en al om op het zand. Dit is even schrikken voor Dylan en hij moet eventjes flink huilen. De eigenaar komt em vervolgens als troost een schildpadknuffel brengen die Dylan mag houden. Wat lief! Dylan is er blij mee. Voor ons op zich ook handig 😉, want Dylan z’n eerdere knuffel die hij mee had op vakantie was al op het vliegveld van Sandakan, na onze eerste stop in Kuala Lumpur, verloren. Niet dat Dylan em gemist heeft. Als ie z’n fiep maar heeft, want die blijkt nog steeds erg heilig! Dat wordt nog wat als we hem daar vanaf willen krijgen... 🤣!

De volgende dag ontbijten we eerst heerlijk met z’n vieren. Het is een goed ontbijt met best wat keus (voor Aziatische begrippen uiteraard 😊) uit brood, toast, worstjes, rijst enzo (wat wij niet pakken haha) ei en fruit zoals meloen, banaan en ananas en iets van een puddinkje.

Hierna gaat Renate in de ochtend een snorkeltripje doen en de mannen blijven relaxen bij het resort. Het snorkelen blijkt erg mooi en vindt Renate zelfs nog beter dan bij Mabul Island! 

De snorkeltrip bestaat uit 5 verschillende snorkelspots, waar onder andere mooi koraal, verschillende vissen, een slang, een schildpad, een heel nest met Nemo-visjes (Clown fish) en haaien gespot worden! Cool!

In de middag is Renate weer terug en willen we gaan lunchen met z’n vieren, maar Dylan valt nét voor het eten in slaap in de kinderstoel, dus die leggen we in bed en dan eten we maar met z’n drietjes. Hierna gaan we weer relaxen aan het strand en in de zee. Het water is super helder, maar staat vrij laag, maar op zich kunnen we er nog wel in zwemmen/snorkelen, alleen is het iets minder fijn dan een wat diepere zee. Zeker aan het einde van de middag is het water steeds ondieper. We halen wat ‘snacks’ in de vorm van mini-loempia’s, saté-stokjes, stokjes met visballen en gefrituurde banaan, wat erg goed bij ons in de smaak valt. Alleen Xavi is natuurlijk weer eens minder enthousiast, maar die is hier op vakantie sowieso een flink stuk kieskeuriger en best een pitser... 🙄. Dylan niet. Die lust bijna alles en vindt ook eigenlijk alles wel best 😊. Makkelijk ☺️!

Leuk trouwens om te zien hoe snel de kinderen hier leren. Xavi heeft al best wat woordjes Engels erbij geleerd. Hij weet precies wat er bedoeld wordt als mensen aan hem vragen: “What is your name?” en antwoordt dan “Xavi”. Als ze dan vragen: “And your brother?” weet ie ook dat Dylans naam bedoeld wordt ☺️. Af en toe gooit ie er zelf ook een aantal Engelse woorden tussendoor, zoals “this one please” 😂. Klinkt super grappig en wijs!

En ook Dylan zegt “bye bye” als ie gaat en zwaait dan naar de mensen. Erg schattig!

De volgende dag start Stefan met zijn Advanced Cursus en staat al wat vroeger op om in z’n eentje te gaan ontbijten. Het is vandaag Vaderdag en Renate heeft als idee om hem zometeen nog met de kids aan het ontbijt te verrassen met een kleinigheidje. We hadden eigenlijk afgesproken dit jaar niet aan Moederdag en Vaderdag te doen, omdat Renate met Moederdag in haar eentje op reis was en Vaderdag tijdens onze gezinsreis valt en met kadootjes reizen wat omslachtig is, dus de door Xavi en Dylan geknutselde kadootjes voor Moederdag en Vaderdag liggen thuis nog ergens ongeopend in de kast, om hier later thuis nog maar een momentje van te maken 😉.

De kids worden gelukkig meteen wakker als Stefan gaat ontbijten, dus Renate kan ze vlug wat kleren aantrekken en 10 minuten later verschijnen we dan ook ineens als verrassing aan het ontbijt met een klein kadootje, wat papa vandaag mooi kan gebruiken, namelijk een grote drybag, waarin ie z’n spullen op de boot droog kan houden. Papa is er erg blij mee, want de drybag is van Scuba Junkie, waar Stefan eerder zijn duiken op Mabul en Sipadan heeft gedaan en hij had hier graag deze dry-bag gekocht, maar uiteindelijk toch besloten om dit niet te doen, waar hij achteraf veel spijt van heeft. Een geluk voor Renate dus 😉!

We ontbijten uiteindelijk samen, want Renate en de kids zijn nu toch al wakker en Stefan vertrekt hierna voor zijn cursus. Renate en de kids gaan vandaag relaxen aan het strand en gaan lekker het water in.

De dag duiken van Stefan is mooi en goed. In de ochtend moet hij diep-duiken (30 meter) en in de middag wrakduiken, waarbij hij 3 wrakken ziet, wat gaaf is. Later in de middag moet hij de navigatie-duik doen. Bij alle drie de duiken is het zicht weer erg goed en de duiken zijn eigenlijk net zo gaaf als het duiken bij Mabul Island. Goeie keus dus om hier de cursus te volgen!

In de avond eten we bij weer een ander restaurantje waar we nog niet eerder gegeten hebben. ‘Toevallig’ zitten daar ook Maikel en Colinda van de duikschool en de Engelsen die vandaag samen met hen en Stefan gedoken hebben. Nouja, zo toevallig is dit eigenlijk niet, want zo groot is dit stranddeel van het eiland niet... 😏. We zitten eerst buiten op het strand, maar dan begint het ineens te regenen, dus we gaan snel ‘binnen’ onder het afdak zitten. Binnen is hier niet echt binnen, want de zijkanten zijn gewoon open. Doordat het steeds harder begint te regenen, worden we ook nat op de plek waar we nu zitten. Dan ons maar weer verplaatsen. We hebben ons eten al op en drinken nog een cocktail, schijnbaar de beste hier op het eiland. Lekker inderdaad! We gaan bij de Engelsen aan tafel zitten en kletsen gezellig met hen. De duikinstructeurs zijn inmiddels beiden al weg. Xavi en Dylan vallen alweer goed in de smaak. En grappig hoe iedereen het verschil tussen onze kids er direct uit kan halen: Xavi: good boy. Dylan: bad boy / naughty boy 😉. Het straalt er vanaf bij z’n ondeugende koppie 😂!

Ondertussen begint het steeds harder te regenen en we moeten terug naar ons resort, want de kids moeten slapen. De Engelsen wagen zich door de regen en ook wij besluiten dit maar te doen. We rennen zo hard als we kunnen richting ons resort, wat best lastig is op slippers en blote voeten 😉! Xavi bij papa in de armen en Dylan bij mama. We zijn door en door nat! Als we bij ons resort aankomen, zijn we een ware attractie! Iedereen kijkt naar ons hoe nat we zijn. De kids vinden het niet leuk meer en hebben het koud gekregen van die zeiknatte kleren, dus ze beginnen te huilen. We zetten ze vlug onder de warme douche, zodat ze weer kunnen lachen 😊.

De volgende dag hoeft Stefan pas om 12:00 uur te gaan duiken, dus de ochtend kunnen we nog even met zijn viertjes doorbrengen. We relaxen wat en gaan met z’n allen het water in en nemen de duikbrillen mee en Renate de snorkel. We zien hier voor ons resort op zich ook al best wat visjes. 

Als Stefan moet gaan blijft Renate nog even in het water met de kids. Dylan in de band die Xavi vast houdt aan een touwtje en aan z’n andere hand een handje van mama. Renate probeert wat te snorkelen en ineens: huh, zie ik dat nou goed? Is dat zo’n haai in het klein die ik gisteren tijdens mijn snorkeltrip heb gezien 🤔? Nee, dat zal wel niet, want we zijn vrij dichtbij ons resort in ondiep water. Maar hij leek er echt op...!

De 2 duiken van Stefan vandaag zijn gericht op buoyancy (het controleren van je drijfvermogen) en op vis-identificatie. Ook deze dag duiken is weer mooi en Stefan spot een aantal kleine haaien, een big pufferfish, een grote triggerfish, een aantal nemo’s en een blauw gevlekte rog. Helaas is het einde wel wat rommelig, omdat de boot die nodig zou zijn voor de laatste duik er niet blijkt te zijn op de afgesproken tijd en Stefan en andere duikers moeten wachten voor de boot weer terug is. Stefan komt tussendoor even terug, maar is daardoor vrij laat pas weer klaar met z’n duiken. 

In de tussentijd hebben Dylan, maar ook Xavi even geslapen. Normaal slaapt Xavi thuis niet meer overdag, maar omdat ie hier in de avond wat later naar bed gaat, vindt ie het fijn om dan overdag soms ook nog even te slapen.

Renate gaat aan het einde van de middag nog even het water in met de kids en de snorkel en als we door het lage water lopen, ziet Renate wéér de kleine haai. Ja, nu weet ze het zéker! Het was er eerder die dag ook een!

Stefan is uiteindelijk pas tegen 20:00 uur klaar met duiken. Een stuk later dan gepland helaas, maar hij is wél geslaagd voor z’n Advanced Cursus! 

We eten weer bij hetzelfde restaurantje als waar we de eerste avond hebben gegeten, maar maken het niet laat, want we moeten onze tas nog pakken. Dit is alweer onze laatste avond hier. Morgenochtend hebben we nog even, maar dan vertrekken we alweer naar onze volgende plek.

De volgende ochtend staan we een beetje op tijd op, zodat we nog iets aan de ochtend hebben. We eten ons laatste heerlijke ontbijt bij het hotel, maar voor Xavi is het toch niet zo lekker. Hij lijkt niet fit en wil eigenlijk niks eten, maar alleen maar liggen. Na z’n eerste hap, geeft ie het meteen weer over. Ohjee, als ie toch maar niet wéér ziek is! We leggen em weer even op z’n bed in de hotelkamer, want hebben toch nog niet uitgecheckt en geven em weer wat ORS. Hij lijkt later weer wat op te knappen als we zeggen dat we het water in gaan, dus dat is fijn! 

We checken uit en pakken onze zwemspullen. Zou leuk zijn als we de kleine haai weer opnieuw kunnen zien met onze snorkel en duikbrillen, maar helaas! Na een tijdje willen Stefan, Xavi en Dylan het water uit, maar Renate blijft nog even snorkelen. Ze heeft geluk, want spot uiteindelijk nog een rog!

Dan is het bijna tijd om te gaan en kleden we ons nog vlug om. Even later komt de boot ons weer ophalen om naar het ferrystation in Kuala Besut te gaan. Dit keer is het ritje gelukkig een stuk minder wild en lijkt zelfs ook een stuk korter! 

Dag 19-20-21-22 Penang

In Kuala Besut pakken we de grab naar het vliegveld in Kota Bharu, om van daaruit het vliegtuig naar Penang te pakken. We zijn er ruimschoots op tijd, want we vliegen pas over 4 uur. In de tussentijd lunchen we bij KFC en daar is gelukkig ook een klein speeltoestelletje, waar de kids zich prima vermaken! Kids blij, papa en mama blij 😉!

We komen in de avond aan in Penang en moeten nog zo’n half uurtje met de grab naar het hotel. Uiteindelijk komen we ná etenstijd aan, dus we droppen eerst onze spullen en gaan op zoek naar een plekje om te eten. Liever niet heel ver weg, want de kids zijn moe en wijzelf eigenlijk ook. We komen bij een hawker center uit, zo’n plekje waar er van die verschillende kleine eetkraampjes zijn, waar je eten kan bestellen en dat dan in het midden tussen al die eettentjes aan een tafeltje kan eten. Het eten is niet echt geweldig. 

Hierna lopen we snel richting ons hotel.

We zitten dit keer weer in een compleet (woon)appartement. Erg luxe, met een mooi zwembad buiten op de 11e verdieping.

We hebben dit keer voor 2 nachtjes geboekt, terwijl we eigenlijk 3 nachtjes in de planning hadden, zodat we misschien ter plekke kunnen besluiten of we 1 dag eerder dan gepland naar onze volgende plek gaan, of 1 dag later en de kamer dus nog 1 nacht extra bijboeken. Als we terug bij het appartement komen, checkt Renate beneden nog even wat dingen op internet (boven in ons appartement hebben we namelijk geen WiFi) en komt erachter dat de host van het appartement in de tussentijd al even gecheckt heeft en 1 nachtje langer blijven geen optie is, want het is alweer door andere gasten geboekt. Shit, dat is balen! Wat nu? 1 dag eerder naar onze volgende plek blijkt ook geen optie, want ook dat hotel is al volgeboekt. Dan maar kijken of er nog een andere kamer vrij is in de buurt van dit hotel, zodat we in ieder geval niet ver hoeven te sjouwen met onze spullen. Renate vindt een ander (woon)appartement in dit gebouw, dus dat is helemaal makkelijk! Straks maar even met Stefan overleggen, zodat we morgen meteen kunnen boeken.

De volgende ochtend willen we het andere appartement vastleggen, maar helaas blijkt die ook alweer volgeboekt te zijn. Na wat zoekwerk komen we gelukkig toch weer uit bij exact eenzelfde appartement als waar we nu zitten, dus die boeken we maar snel. 

Onze ochtend komt uiteindelijk maar moeizaam op gang. Stefan is vanochtend al even naar buiten gegaan, terwijl Renate nog moest douchen en kwam langs een gebouw waar een grote dinosaurus te zien was. Dit blijkt een soort van dinopark te zijn, dus we bedenken dat het leuk is om hierheen te gaan. We hebben vanochtend aan het ontbijt al even gekeken wat er te doen is in Penang. Het blijkt bekend te staan om de vele foodcourts, maar ook de streetart die er door de gehele stad op verschillende plekken te bewonderen is. Dat willen we sowieso zien. Daarnaast heb je nog de Kek Lok Si Tempel en Penang Hill, beiden net iets buiten Georgetown, de hoofdstad van Penang, waar we zitten. We besluiten vandaag maar wat te gaan rondstruinen door Georgetown en dan wel te zien waar we uitkomen en dan morgen de Tempel en Penang Hill te bezoeken. Laten we dan vandaag maar eerst het dinopark doen!

Als we richting het dinopark lopen, heeft Xavi het eigenlijk al wel snel weer gehad met lopen. We hebben deze vakantie geen buggy bij ons, omdat we al zoveel moeten sjouwen met spullen en we op heel veel plekken waar we komen de buggy niet eens kunnen gebruiken. Dit betekent dat Xavi dus zelf moet lopen, want voor hem hebben we geen draagzak. Voor Dylan wel, dus dat scheelt. 

Aangekomen bij het dinopark, blijkt dit niet alleen een dinopark te zijn, maar een park waar je voor Aziatische begrippen best een hoge entree betaalt en waarbij je op verschillende verdiepingen van het gebouw entertainment hebt voor kinderen. In eerste instantie is Renate wat sceptisch hierover, want voor bijna elke activiteit, zoals een schietkraam, grijpautomaten, ronddraaiende/bewegende figuren waar de kids in of op kunnen, speelautomaten, etc. blijk je nog extra voor te moeten betalen. Uiteindelijk komen we bij een verdieping waar er een soort van mini-aquariumpark is met allerlei soorten vissen en blijkt het het geld toch wel waard te zijn. Xavi en Dylan kijken hun ogen uit en zijn erg enthousiast! Een volgende verdieping brengt ons bij het dino-deel waar een research centrum voor dinosaurussen is nagebootst en ze een park hebben gebouwd waar verschillende, soms ook bewegende, levensgrote dinosaurussen te zien zijn. Ook dit vinden de kinderen weer super gaaf! Ik weet niet of ze begrijpen dat dit niet echt is, maar Dylan zegt bij heel veel dino’s “aaien” en staat voor de dino-kooien alsof ie denkt dat ze echt leven 😄! Mooi om te zien!

Ook blijkt er een draaimolen te zijn, waar in eerste instantie alleen Dylan op een paard wil rijden. Leuk om te zien hoe gelukkig ie daar op zit en helemaal zit te stralen. Voor Xavi zijn er later nog botsauto’s waar ie in kan rijden en zelfs papa en mama kunnen even weer ‘kind’ zijn en kunnen in de botsauto’s voor volwassenen 😃!

Er is nog een spiegelkamer, waarin we, net als op de kermis, onze weg naar de uitgang moeten vinden en niet tegen de spiegelwanden moeten lopen. Best lastig nog 😉. Wat later gaan we in het ‘zombie-huis’, een soort mini-spookhuis. We hadden wel verwacht dat we onderweg zouden schrikken, maar dat blijkt niet zo te zijn. Renate gaat voorop met Dylan in de armen en we zijn na een kort rondje weer bij de uitgang, maar dan ineens als Renate en Dylan al voorbij zijn worden Stefan en Xavi opgewacht door een zombie, die ze met een schreeuw aan het schrikken maakt. Xavi schrikt zó erg, dat hij keihard begint te huilen, waardoor ook Dylan een beetje schrikt en begint te huilen. Oeps, toch niet zo geschikt voor kleine kinderen haha... 😆!

Om even van de schrik bij te komen gaan Xavi en Dylan nog maar weer een keer in de draaimolen. Het allerlaatste deel van het park bestaat uit het skydeck op de 68e verdieping, wat voor een deel een glasbodem heeft en we van verre hoogte naar beneden kunnen kijken. Stefan en Renate vinden het interessanter dan de kinderen. Ook hebben we vanaf hier een erg mooi uitzicht over de stad met zijn hoge gebouwen, de zee en de brug die het eiland Penang verbindt met het vasteland van Maleisië.

Nadat we het hele park gehad hebben, gaan we naar een restaurantje waarvan Renate had gelezen in een blog op internet dat dit goed moet zijn. Waarschijnlijk is dit blog echter al een tijd terug geschreven, want nadat we de grab richting het restaurant besteld hebben en we daar aankomen, moeten we flink zoeken en blijkt het restaurant helaas definitief gesloten te zijn ☹️. Dan maar een andere plek opzoeken, maar dat blijkt toch wat lastiger te vinden. We weten niet goed waar we moeten zijn, maar hebben geen zin meer om nog ver te moeten lopen en een taxi weer op de bonnefooi ergens naartoe pakken, is ook niet echt een optie. We zijn inmiddels gaar van de hele dag en Xavi en Dylan zijn ook erg moe, dus dit levert bij ons de nodige irritaties op, wat het er niet gezelliger op maakt. Tja, het is (helaas) niet altijd koek en ei op vakantie... 😉. Uiteindelijk lopen we richting een plek wat in onze app Maps.me wordt aangeduid als een eetgelegenheid. Daar aangekomen blijkt dit echter weer zo’n hawker center te zijn, waar Stefan nou net echt geen zin in had, maar we gaan er toch maar eten, omdat we even klaar zijn met zoeken. Stefan eet niet lekker, maar Renate en Dylan hebben een lekkere portie noodles met varkensvlees en broccoli. Dylan zegt meerdere keren “Mmm” en beweegt hierbij op en neer met z’n handje om te laten zien dat ie het lekker vindt ☺️.

Terug bij het appartement aangekomen gaan we nog snel even het zwembad in. De kinderen vinden zwemmen namelijk erg leuk en we hebben niet op elke plek waar we zitten de beschikking over een zwembad, dus hier willen we nog wel even gebruik van maken. Het zwembad is nog tot 22:00 uur open. Snel de zwemkleren aan en het zwembad in. 

Hierna leggen we de kinderen direct in bed. Het is inmiddels vrij laat. Stefan gaat nog even naar buiten op zoek naar nog wat eten en Renate wacht totdat Xavi en Dylan in slaap zijn gevallen en gaat daarna nog even naar beneden om het reisblog van eerder online te zetten met een heleboel foto’s erbij. Blijft toch lastig om elke keer weer een ‘minimale’ selectie te maken tussen al die vele leuke foto’s 😉! Renate moet ook nog flink wat regelen om ervoor te zorgen dat we morgen onze spullen nog ergens kunnen laten, want we moeten uiterlijk om 12:00 uur uitchecken, maar kunnen pas om 14:00/15:00 uur het andere appartement in en in de tussentijd is er geen plek waar onze spullen kunnen staan. Ook willen we de volgende ochtend al op tijd op pad, want het is immers onze laatste dag in Penang en we hebben nog niet heel gezien hier. Uiteindelijk blijkt dat de spullen gewoon in ons oude appartement kunnen blijven staan en we daar pas rond 14:00-15:00 uur hoeven uit te checken. Gelukkig! Maar dit bleek wel een hoop geregel, dus het is inmiddels bijna 1:30 uur als Renate weer bij het appartement komt.

De volgende ochtend pakken we de spullen in en willen we nog een beetje op tijd op pad, want we moeten rond 14:00/15:00 uur alweer terug zijn, omdat we ons dan moeten verplaatsen naar het andere appartement in dit gebouw. We gaan vandaag eerst naar Penang Hill, iets buiten Georgetown, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over Penang. We pakken de grab hierheen en kopen de tickets. De kinderen zijn gratis. Hierna pakken we een treintje richting boven. Het valt ons op dat we ineens heel veel vrouwen in burka’s zien. Meer dan we in andere delen van Maleisië gezien hebben. Best apart om te zien, al die zwarte gewaden, waarbij je alleen de ogen ziet. 

Als de trein bovenaan de berg is gekomen, kunnen we uit de trein. We lopen naar een platform waar we een aantal foto’s schieten. Dylan hebben we uit de draagzak gehaald, zodat ie zelf kan lopen. Ineens worden we aangetikt door een vrouw die vertelt dat Dylan zojuist z’n schoen van het platform naar beneden gegooid heeft, honderden meters omlaag... 😳! Nou, lekker dan! Die zien we niet meer terug... Daar loopt ie dan op 1 schoen 😉. Nou, die andere schoen kunnen we ook maar beter uittrekken. 

We bezichtigen hier op Penang Hill ook een boeddhistische tempel, waar een bordje staat met “Please remove your shoes”. Nou, dat had Dylan wel heel letterlijk genomen 🤣!

De kinderen vinden de tempel ook mooi om te zien. Renate loopt nog even langs de moskee als Stefan met Xavi en Dylan bij de speeltuin blijft.

We drinken nog een drankje in het Cliff Café en pakken dan snel de grab door naar de Kek Lok Si Tempel, die we ook nog willen zien. Dit is een mega Chinees tempelcomplex, wat er erg mooi uit ziet! Erg mooi versierd allemaal met verschillende tempeldelen en een hoge Pagode die Renate nog snel beklimt, omdat ze deze nog graag wil zien. Binnenin staan een aantal mooie boeddha’s en vanaf boven heb je een mooi uitzicht over het gehele tempelcomplex.

We gaan snel weer terug met de grab naar het appartement, want we zijn (heel verrassend door Renate 😜) een kwartier te laat, waarbij Stefan zich al flink irriteert 😤.

Gelukkig is er niets aan de hand en wacht de host van ons appartement gewoon rustig op ons in de lobby. We brengen de spullen van het ene naar het andere appartement en gaan dan weer op pad. 

We hebben nog niet veel van Georgetown gezien, dus besluiten de hop on-hop off bus (of ja, eigenlijk de gratis shuttlebus die langs dezelfde route rijdt) te pakken. We weten niet echt waar we heen willen, maar in ieder geval richting Fort Cornwallis en de Clock Tower die daar in de buurt is, zodat we kunnen kijken voor tickets voor onze ferrytocht morgen van Penang naar Langkawi. De bus zit stampvol en alleen Xavi heeft nog maar een plekje. Renate en Stefan, met Dylan in de draagzak blijven staan. Uiteindelijk blijken we een halte te ver uitgestapt te zijn, dus we lopen maar weer terug. 

We kopen de ferrytickets en gaan dan richting Fort Cornwallis, maar omdat het net 18:00 uur is geweest blijken we te laat te zijn en is het net gesloten. Dan gaan we maar op zoek naar streetart, want daar staat Georgetown dus om bekend. We vinden op verschillende plekken in de stad wat mooie muurtekeningen en maken een aantal leuke kiekjes, maar toch vind Renate de streetart die ze op andere plekken gezien heeft minstens zo mooi of misschien zelfs nog wel mooier dan deze streetart.

Hierna pakken we de taxi naar de ‘Beer Factory’ waar we een hapje eten en uiteraard wat bier drinken. Na het eten gaan we weer terug naar het appartement en zetten alvast onze spullen klaar. Morgenochtend moeten we op tijd vertrekken voor onze ferrytocht naar Langkawi.

We hebben op zich best wat leuke dingen gezien in Penang, maar toch vindt Renate dit onze minste plek tot nu toe. Misschien ook omdat het niet altijd even gezellig is tussen ons... 😉.

Dag 22-23-24-25 Langkawi

De ferry vertrekt de volgende ochtend om 8:30 uur. We moeten er ongeveer een half uur van te voren zijn, zodat we ons kunnen inchecken. De mannen hebben deze vakantie nog niet op een ferry gezeten, maar Renate wel en is gewaarschuwd, want dit blijkt de meest erge ferrytocht te zijn van heel Maleisië. Er schijnen nogal wat mensen ziek te worden op de boot, dus Renate heeft de reispilletjes al ingenomen 😉. Uiteindelijk hebben Stefan en Dylan nergens last van. Renate voelt zich de hele reis best misselijk en Xavi moet zelfs overgeven. Ach germ!

Drie uur later zijn we op Langkawi, waar we snel de grab pakken richting ons resort. Renate is al eerder tijdens haar solo-reis in Langkawi geweest en heeft dit resort speciaal uitgezocht, omdat het een zwembad heeft en direct aan het strand zit. Fijn dus voor de kinderen.

Langkawi blijkt ons echter niet helemaal gegund te zijn... Als we in de middag besluiten even van het zwembad naar de zee te gaan, neemt Renate haar telefoon mee in een kleine dry-bag, die ze eerder ook al gebruikte tijdens haar vakantie. Wanneer we uit de zee komen, blijkt alleen dat die dry-bag toch niet zo waterdicht is als we denken en is Renates telefoon nat geworden. Stefans telefoon zat er ook in, maar die is waterdicht, dus dat is geen probleem, maar Renates telefoon doet het niet meer. In eerste instantie denken we nog dat het meevalt, omdat we maar zo’n 20 minuten in het water zijn geweest en de telefoon niet heel nat lijkt te zijn en hij natuurlijk niet vanaf het begin in het water al nat geworden is, maar helaas is het toch erger dan we denken: de telefoon gaat niet meer aan en lijkt echt te zijn overleden... 😳! F*ck, dit is wel echt klote zeg, want dat zou betekenen dat alle foto’s van de afgelopen 2 maanden vakantie van Renate verloren zijn, als we niet meer bij de data op de telefoon kunnen... 😢! Renate gaat direct op pad om ergens rijst vandaan te halen, om daar de telefoon in te leggen. Genoeg rijst hier in Azië natuurlijk, dus dat moet geen probleem zijn. Helaas hebben ze het niet in de kleine supermarktjes om de hoek, dus Renate koopt het voor een paar Maleisische Ringgit bij een restaurantje in de buurt. Hopelijk werkt de theorie met telefoon in de rijst leggen! Maar helaas, na een halve-hele dag de telefoon erin gelegd te hebben, gebeurt er niets. Ook het föhnen van de telefoon blijkt niet te werken. Nu maar hopen dat een reparateur in Nederland hem nog aan de praat krijgt!

De volgende dag willen we eigenlijk heerlijk aan het strand en/of zwembad gaan liggen, maar de hele dag regent het pijpenstelen. Balen zeg! We hadden juist dit hotel met zwembad/strand gekozen, zodat we nog de laatste paar dagen heerlijk kunnen relaxen! Dit gaat dus niet op. We zitten uren op onze hotelkamer en als het niet beter lijkt te worden, gaan we toch maar de regen in, om in ieder geval even te lunchen. Hierna gaan we weer terug naar de kamer, want het weer is er niet beter op geworden en de kids gaan slapen. Renate schrijft in de tussentijd maar wat aan de reisblog. Wat zonde zo van onze dagen in Langkawi zeg ☹️!! Hier hebben we niks aan!

Het blijft maar regenen, dus in de avond besluiten we maar weer door de regen te gaan, op zoek naar wat souvenirs en gaan we eten bij een restaurantje, waar we gelukkig wél goed eten. Dat is tenminste nog iets!

We willen eigenlijk in Langkawi een auto huren, om de Langkawi Cable Car te bezoeken, een kabelbaan vanaf waar je een heel mooi uitzicht hebt, en dan nog wat watervallen te bekijken en een strandje aan de andere kant van het eiland wat veel mooier schijnt te zijn. Dan doen we dit morgen maar.

De volgende ochtend is het weer er alleen niet beter op geworden. Het regent opnieuw superhard. Daar gaat onze dag auto-huren... Gelukkig hadden we nog niets geregeld. We hebben geen zin om weer de hele dag op de hotelkamer te zitten, dus we besluiten naar Underwaterworld Langkawi te gaan, een aquariumpark met allerlei vissoorten. Een beetje dubbelop, want dit hebben we in Penang ook al gezien, maar we hebben niet veel keus om iets anders (binnen) te doen. De kinderen vinden het weer leuk, maar we zijn binnen 2 uur al door het park heen. Dan maar wat souvenirs kopen en op zoek naar een plekje waar we kunnen lunchen. Het regent helaas nog steeds. 

Gelukkig blijkt het weer tijdens de lunch op te klaren en lijkt het zonnetje zelfs tevoorschijn te komen. Kunnen we mooi nog even het zwembad in en van de glijbanen af. Xavi en Dylan vinden het zwembad super leuk!

Hierna gaat Dylan even slapen en gaan Stefan, Renate en Xavi nog even de zee in en maken Renate en Xavi allerlei tekeningen op het strand. Blij dat we nog even hebben kunnen genieten van het zwembad en de zee!

We sluiten de avond af met een lekkere maaltijd bij een Italiaan/Mexicaan, waar Stefan en Renate een lekkere pizza eten en Dylan en Xavi een heerlijk tomatensoepje delen. Hierna gaan we nog even op het strand zitten en drinken een drankje en roken Stefan en Renate een shisha (waterpijp) wat hier veel aan het strand gedaan wordt. Hierna gaan we terug naar de hotelkamer en pakken onze tassen. Dit was alweer onze laatste avond in Langkawi.

Dag 25-26 Kuala Lumpur

De volgende ochtend moeten we alweer op tijd opstaan, want we vliegen om 7:55 uur van Langkawi naar Kuala Lumpur, waar we onze reis afsluiten en een dag later alweer terug naar Nederland vliegen. De kinderen zijn weer super enthousiast dat ze in het vliegtuig mogen, wat zéker een voordeel is tijdens onze reis!

In Kuala Lumpur weten we niet echt wat we willen doen. We besluiten een route te lopen, die langs een moskee gaat die aan een rivier ligt, een route die langs Independance Square komt en langs een aantal mooie gebouwen. We willen de route eindigen bij een vogelpark en de Botanische Tuinen, die beiden naast elkaar liggen. 

De temperatuur ligt vandaag flink hoog hier in Kuala Lumpur! 

Xavi en Dylan vinden het vogelpark erg leuk en we brengen hier dan ook flink wat tijd door, zodat er helaas niet echt meer tijd (of zin) is om naar de Botanische Tuinen te gaan. We pakken de grab terug naar ons hotel, wat midden in het centrum zit en relaxen even op de kamer.

Hierna lopen we richting Petaling Street, een straat vol met allerlei marktjes en winkeltjes en in de buurt van wat eettentjes. We struinen een aantal winkeltjes af en gaan dan bij een Chinees eten. Dylan is zó moe van de hele dag en de warmte dat ie al vóór het eten in de kinderstoel in slaap valt. Daar ‘ligt’ ie een hele tijd te slapen, tot groot genoegen van de vrouw van het Chinese restaurant, die em zo schattig vindt :).

Na het eten lopen we opnieuw langs wat kraampjes, maar gaan op tijd terug naar het hotel.

De volgende ochtend is onze laatste dag van de vakantie. We pakken onze spullen en checken uit. Gelukkig kunnen we onze spullen nog bij het hotel laten staan, zodat we vandaag nog even op pad kunnen. 

We lopen eerst naar een Eco Park, waar we aan aantal routes lopen via een canopy walk, wat routes door een soort van jungle midden in de stad en een route over hangende bruggen. Hierna hebben we het wel gehad in dit park en willen we een stukje richting wat restaurantjes lopen. In de tussentijd begint het flink te regenen, maar kunnen we gelukkig schuilen bij een metrostation. Uiteindelijk kunnen we niet goed vinden wat we zoeken, dus we besluiten opnieuw richting de Petronas Towers te lopen, omdat hier een speeltuin voor de kinderen is. We lunchen nog even voor de laatste keer deze vakantie bij de Mac, waar Xavi erg blij om is, want hij krijgt weer een speelgoedauto bij de Happy Meal 😃. 

Bij het KLCC park aangekomen, waar ook de speeltuin voor de kinderen is, blijkt nu het openbare zwembad voor de kinderen wel open te zijn. De zon schijnt inmiddels weer volop, dus de kinderen gaan graag het water in! We hebben geen zwemkleding bij, dus dan maar even improviseren en met de boxershort en luier het water in ☺️. Zo lang blijven we hier toch niet... De kinderen genieten volop!

Gaaf om te zien dat dit parkje zo midden tussen de hoge gebouwen aangelegd is. Geeft een mooi uitzicht!

We besluiten hier uiteindelijk wat langer te blijven, om begin van de avond ook nog te eten. Hierna pakken we de grab weer terug richting ons hotel, waar nog onze spullen staan. We kleden ons om en maken ons klaar voor onze reis terug naar Nederland.

Xavi zegt aan het einde van de dag een paar keer: “Ik baal er helemaal van dat we naar huis gaan.” 😂. Ja, mama ook! Die was het liefste nog wel een paar maanden weg gebleven... Alleen dan liever mét telefoon! Is toch een stuk handiger en fijner...

Onze reis met de grab naar het vliegveld loopt voorspoedig. We hebben ons niet vooraf ingecheckt, omdat we 2 aparte boekingen hebben, omdat Renate al een maand eerder op reis is gegaan. Helaas betekent dit dat we ook aparte plekken van elkaar hebben. 1 van ons zit weer met 2 kids en de ander zit alleen. Balen! We proberen nog om het om te wisselen, maar zowel bij de balie als bij het navragen aan een tweetal mensen of zij willen ruilen met de plek van Renate gaat dit niet lukken. Renates plek is namelijk niet aan het gangpad en de plek die die mensen nu hebben wel. Helaas! Dan maar gedurende de reis afwisselen met de kids...

Uiteindelijk hebben we geluk en blijkt een stewardess het tóch nog voor ons geregeld te hebben en kunnen we na de start van het vliegtuig alsnog van plek wisselen met 2 mensen, zodat we toch met z’n allen bij elkaar kunnen zitten. Is toch een stuk fijner 😃!

The End...! 

Omdat we inmiddels zo achterliepen met het online zetten van het reisblog, is dit een heel lang reisverhaal geworden. Sorry, lastig om het verhaal wat korter te maken 😉!

Het laatste deel van het verhaal is in het vliegtuig terug naar Amsterdam geschreven, dus inmiddels zijn we weer op Nederlandse bodem. Vanochtend om 6:00 uur Nederlandse tijd zijn we geland. 

De laatste foto’s zullen later nog wel komen, zodat we toch de reis compleet hebben, maar moeten eerst nog van Stefans telefoon uitgezocht worden, maar eerst wil Renate met haar eigen telefoon aan de slag, om te kijken of deze nog gemaakt kan worden. Duim alsjeblieft mee... 🤞🏻!

Dit is dan alweer het laatste deel van onze reisverhalen! Het zit er nu echt op! We kijken terug op een mooie reis, met veel mooie momenten, maar soms ook best wat irritaties. Natuurlijk kan het niet altijd lopen zoals je wil, maar het is geweldig dat we deze reis samen met de kids hebben kunnen maken en dat wij deze momenten met hen hebben kunnen delen! We zijn een geweldige ervaring rijker! We hebben samen mooie herinneringen gemaakt en stiekem hebben Xavi en Dylan er ook best wat van geleerd. Xavi die ineens een aantal Engelse woordjes meer kent, een heel stuk wijzer lijkt en veel meer durft, zoals klimmen en klauteren enzo. En Dylan die ook echt gegroeid lijkt, veel meer praat en al echt een (klein) mannetje is. Mooi om te zien en trots op onze kinderen dat ze het zo goed gedaan hebben!

Renate zag op haar heenreis op Schiphol een mooi gezegde: “Travel is the only thing you buy that makes you richer.” En dit is zeker waar! Laten we deze mooie herinneringen samen koesteren ❤️!! 

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s