Dag 10 t/m 14 Semporna - Kuching

Dag 10-11 Semporna, Borneo 
Vanuit Mabul Island pakken we in de middag de ferry naar Semporna, waar we opnieuw moeten overnachten, omdat we de volgende ochtend moeten vertrekken richting het vliegtuig in Tawau.
Ook dit keer hebben we niet veel tijd in Semporna, omdat het puur voor een overnachting is en nuttigen we alleen ons avondeten en gaat Stefan naar de kapper om z'n hoofd te laten scheren.
We hebben voor een ander guesthouse gekozen dan degene waar we eerder overnacht hebben, dit keer met eigen badkamer. Dit blijkt achteraf maar goed ook, want die nacht lopen we af en aan naar de badkamer als Xavi ziek blijkt te zijn en telkens moet overgeven en diarree heeft. Het wordt een zware nacht en we slapen hierdoor maar max 1,5 uur. Dylan merkt er niks van en snurkt rustig door ☺️. Xavi blijkt ook wat koorts te hebben en we hopen maar dat dat morgen over is, of dat niemand het ziet, want met koorts kun je namelijk geweigerd worden op de vlucht. En langer in Semporna blijven willen we niet...

De hele nacht geven we Xavi kleine beetjes ORS, die er vrij snel ook weer uit lijken te komen, maar de volgende ochtend is ie gelukkig toch weer wat onder de levenden en voelt ie zich ietsjes beter! Fijn! We waren al bang voor een drama-vlucht 😳, maar Xavi houdt zich redelijk in de grab naar het vliegveld en op het vliegveld zelf lijkt ie alweer praatjes te hebben ☺️.

Dag 11-12-13-14 Kuching, Borneo
Om 13:10 uur vliegen we vanuit Tawau in het Noord-Oosten van Borneo naar Kuching in het Zuid-Westen van Borneo. Een kleine anderhalf uur later zijn we er al. Xavi en Dylan vinden het vliegen telkens leuk, wat erg fijn is! Het zijn nu al echte wereldreizigers ☺️! We hebben al een paar keer tegen elkaar gezegd dat we eigenlijk eens zouden moeten tellen hoe vaak Xavi al van A naar B heeft gevlogen, want dat zijn zeker al wel zo'n 10-15 vluchten enkele reis en hij is nog maar 3 jaar oud. Zoveel hebben ons pap en mam (ouders Renate ☺️) niet eens gevlogen 😂.
We hebben voor de grap eens geteld en het blijken, inclusief alle vluchten die nog komen deze vakantie en de vlucht terug naar Amsterdam, 19 vluchten in totaal te zijn! Best wat voor zo'n kleine man haha.

We komen wat later in de middag aan bij ons hotel en kijken onze ogen uit. We hebben een mega-groot appartement in het hotel, met woonkamer, keukentje, 2 slaapkamers, 2 badkamers met elk een douche en wc en dan nog ergens een 3e wc. Het is in een oude klassieke stijl aangekleed, maar ergens vinden we het appartement er erg gezellig uit zien! We hebben het er erg fijn en Xavi zegt dat ie er wel zou willen wonen!

Ons hotel heeft een zwembad en we besluiten maar meteen een plons te gaan maken. Op zich toch best raar om zo als enige vrouw in een bikini te zijn, want alle andere vrouwen zitten in hun moslim-kleding in het water. Dat lijkt me toch ook niet echt een pretje... Sommigen hebben hun hoofddoek zelfs nog op.

Na het zwemmen frissen we ons op en wandelen we naar een plekje waar we willen eten. Het restaurantje wat Stefan eigenlijk had uitgezocht blijkt gesloten te zijn, dus we gaan een paar deuren verderop. Dit blijkt een goeie keuze, want Renate eet hier een overheerlijke zalmmoot en Stefan en de kids een lekkere pizza. De prijzen liggen hier wel wat hoger dan we tot nu toe gewend zijn en de totaalrekening is uiteindelijk de duurste die we tot toe hebben, maar blijkt voor Nederlandse begrippen peanuts. Voor nog geen € 33,- eten en drinken we ons buikje rond.

Een dag later gaan we in de ochtend naar Semenggoh Wildlife Rehabilitation Centre, een opvangcentrum, waar we semi-wilde orang oetans gaan spotten tijdens de voedertijd. We pakken de grab en als we aankomen zien we direct een hele grote orang oetan in een boom hangen die aan het eten is. De kids vinden em ook gaaf. Ook spotten we een kudde Nederlanders, die blijkbaar op een groepsreis zijn ☺️. Toch fijn dat wij dit allemaal op eigen houtje doen. Wat verderop schijnt nog een andere orang oetan te zitten, dus we lopen die kant op, maar zien alleen een orang oetan heel hoog in de boom zitten. We lopen weer terug en komen onderweg langs een beestje wat aan een boom hangt en in onze ogen op een soort kameleon lijkt, maar eerlijk gezegd weten we niet wat voor beestje het is.
Dan horen we dat er verderop weer een aantal orang oetans zitten, dus we lopen weer terug waar we vandaan kwamen en zien dan een hele grote orang oetan met een stukje ernaast een mama-orang oetan met baby. Het blijven geweldige beesten om te zien! Wat verderop klimmen er nog wat andere orang oetans in de bomen. Deze keer zijn de kids wat minder onder de indruk, maar vooral Renate geniet erg bij het zien van deze dieren.

Een uurtje later is de voedertijd voorbij en sluit het centrum weer, dus we pakken de grab weer terug richting ons hotel en besluiten wat door het centrum van Kuching te lopen. Xavi loopt zelf en Dylan in de draagzak. We komen langs een marktje met allerlei kraampjes en lopen dan richting een mooie roze moskee, die er van de buitenkant erg mooi uit ziet. Als we een blik naar binnen werpen, blijkt de binnenkant niet mooi te zijn, maar volgens mij is dat wel vaker met moskeeën, omdat er zowat alleen maar een groot kleed ligt waarop gebeden kan worden.
We lopen door en komen langs wat streetart. Hierna lopen we richting de rivier en zien een mooie blauwe moskee, wat een drijvende moskee blijkt te zijn. Aan de rivier bevindt zich Kuching Waterfront, waar mensen samenkomen. In de avond wordt hier een lichtshow gegeven en er zijn verschillende restaurantjes omheen, maar omdat het nu laag seizoen is, is het merendeel niet open.

Wij besluiten een tochtje over de rivier te maken en kunnen na het kopen van de tickets meteen instappen in de boot. We hebben een privé-tour 😊.
Het komende uur varen we o.a. langs het Astana Paleis, het nieuwe Parlementsgebouw, Fort Margherita en de blauwe drijvende moskee. Onderweg zien we ook nog wat grotere boten, die Xavi interessant vindt.

Na onze riviertocht lopen we via Carpenter Street terug naar ons hotel, zodat de kids even kunnen slapen en Renate wat boodschapjes kan doen bij de supermarkt. Hierna willen we de zonsondergang kijken op de brug bij het Waterfront. Helaas komen we net iets te laat aan en is het vrij bewolkt, dus zien we niet echt een geweldige zonsondergang. Misschien dat we morgen opnieuw een poging kunnen wagen... De brug bij het Waterfront is wel mooi verlicht en ook boven de drijvende moskee zijn nog wat mooie gekleurde wolken, die ons alsnog een best mooi plaatje geven.

We moeten snel een eetplekje zoeken, want we willen over een kleine anderhalf uur alweer hier terug zijn voor de lichtshow bij het Waterfront. Een plekje vinden om te eten blijkt alleen niet zo makkelijk. Lijkt alles dicht door het laagseizoen, of waarom zijn veel dingen anders gesloten? Uiteindelijk komen we bij een soort van klein hawker center, waar een Chinees tentje zit en we wat eten bestellen. Stefan heeft iets met rijst en varkensvlees en Renate porridge met seafood. De kids hebben net op de brug allebei al een vruchtenyoghurtje uit de supermarkt op en eten wat mee van ons. De porridge met seafood blijkt ook bij Xavi goed in de smaak te vallen, want deze mag ie eten met zo'n gekke kleine Chinese lepel ☺️. We hebben lekker en vooral heel goedkoop gegeten.

Dan lopen we weer terug richting Waterfront, vanwaar we aan de ene kant van de rivier een lichtshow kijken die aan de andere kant van de rivier, voor het nieuwe Parlementsgebouw, gehouden wordt. De lichtshow bestaat uit allerlei kleuren licht die door de fonteinen schijnen, met af en toe bewegende beelden afgebeeld in de lucht, een beetje zoals bij GLOW in Eindhoven, met op de achtergrond muziek. De hele show duurt ruim een kwartier en Xavi en Dylan vinden het erg leuk om te kijken.

Na de show lopen we richting een soort van barretje, in de straat waar we eerder vanavond aten, en drinken Stefan en Renate een lekkere cocktail. Als we onze drankjes op hebben lopen we weer terug naar ons hotel. Xavi en Dylan lopen de hele weg samen hand in hand terug, wat super schattig is. Echte vriendjes!

De volgende dag gaan we naar Bako National Park. We pakken geen grab, maar een lokale bus die kant op. Het is even zoeken naar de bus, maar dan hebben we em gevonden en zijn we precies op tijd, want 5 minuten later, om 8:00 uur vertrekt de bus. Xavi en Dylan vinden het leuk in de bus!

Na de bus kopen we een ticket bij de ingang van het park voor de entree en het bootje richting het park, aangezien dit alleen per boot te bereiken is.
Ook de boot valt weer in de smaak bij de kids. Een klein half uurtje later komen we aan bij het park. Vanuit hier zijn er diverse trails te lopen, die allemaal verschillend zijn van lengte en zwaarte. De meesten zijn niet geschikt voor kleine kinderen, daarom schrijven wij ons in voor trail 2, een korte variant van 1 km, die 45 minuten heen en 45 minuten terug is. Xavi loopt zelf en Dylan gaat bij Renate in de draagzak. Eigenlijk wil Dylan ook zelf lopen, maar dat is te moeilijk voor hem ☺️.
Op deze trail hopen we apen te zien en dan met name weer de neusaap, die we eerder tijdens onze riviercruise in Sukau zagen. Helaas hebben we pech en zien we onderweg slechts een paar apen hoog in de bomen. De trail zelf is op zich prima te lopen, al moet Xavi af en toe wat op weg geholpen en getild worden door Stefan, als we stukjes omhoog moeten klimmen. Als we aan het einde van de trail zijn hebben zowel Xavi als Stefan er al wel genoeg van, maar we moeten nog weer dezelfde weg terug. Even doorbijten dus 😉! De terugweg blijkt later ineens verrassend kort, alsof we een deel over hebben geslagen, wat toch niet zo is... 🤔.

We blijken uiteindelijk prima lopers, zelfs mét Xavi, want we lopen de trail binnen de aangegeven tijd uit. We schrijven ons uit voor de trail, wat elke keer de bedoeling is als je je ingeschreven hebt voor een trail, zodat men ook weet welke trail je gelopen hebt, met hoeveel mensen je bent en wat je nationaliteit is.

Renate besluit nog een trail te lopen, maar de mannen zijn er wel klaar mee. Ze schrijft zich in voor trail 3, ook een trail waar de neusaap gespot zou kunnen worden. Deze trail is 1,5 km lang en zou 1 uur heen en 1 uur terug moeten duren. Renate gaat in haar eentje op pad. Als ze halverwege is, hoort ze ineens het geluid van apen, die niet heel vriendelijk lijken te zijn. Oh oh, wat nu? Ze ziet de apen niet heel goed, maar hoort ze wel. Dit is niet heel relaxed, want wat als de apen ineens iets doen 😳? Maar weer omdraaien dan?? Nee, Renate wil de trail natuurlijk wel gewoon uit lopen. Geen watje zijn, andere mensen kunnen dit ook, dus dan Renate ook...! Ineens hoort ze een geluid een stuk achter zich, schrikt en draait zich om. Het blijken gewoon mensen te zijn achter zich en gelukkig niet de apen 😂. Renate loopt door, maar de mensen blijven achter en het geluid van de apen blijft af en toe.
Na hier en daar wat sneller gelopen te hebben om de apen wat te ontvluchten, hoort Renate uiteindelijk het geluid van de zee, wat betekent dat ze er bijna is. Jeej!
De trail eindigt bij een mooi klein strandje, waar nog een paar mensen meer zijn. Ook loopt er 1 aap over het strand en een stukje verderop ziet Renate er nog 1. Helaas ook deze trail weer geen neusapen gespot ☹. Renate heeft de trail wél sneller gelopen dan 'gepland' en doet even op haar gemakje bij het strand en schiet een paar mooie kiekjes. En dan weer op weg terug. Gelukkig ziet ze vrij snel een oudere man en vrouw uit Nieuw-Zeeland die ook terug lopen en samen met hen, die een soort van gewapend zijn met stok tegen de apen, loopt ze de trail terug.

Als Renate weer bij de mannen aan komt, vertelt Xavi direct dat de apen hun boterhammen opgegeten hebben. Die had Stefan op de tafel laten liggen toen Xavi ineens naar de wc moest en daar waren de apen dus mee vandoor gegaan... 😂!

Nu moeten we met z'n allen even wachten totdat we weer de boot terug kunnen pakken om 15:00 uur en we kletsen in de tussentijd met een Nederlands meisje, wat 2 jaar heeft rondgereisd en ook op dezelfde datum als wij terug naar Nederland vliegt.
Als we later terug op de boot zitten bedenkt Renate ineens: ik ben me vergeten uit te schrijven voor trail 3...! Oeps...!

Als we terug komen, willen Renate en Xavi eigenlijk nog even een duik in het zwembad nemen, maar helaas mogen we er niet in, omdat het gaat onweren. Dan maar een potje memory samen 😊.
We hadden eigenlijk opnieuw de zonsondergang willen kijken, maar het gaat inderdaad echt onweren en flink regenen, dus we besluiten lekker luxe spareribs te gaan eten. Smaakt goed, alleen natuurlijk niet zo goed als bij ons in Nederland!

De volgende ochtend is alweer de laatste dag aangebroken in Kuching. We hebben al onze spullen gepakt, checken uit en laten de spullen nog even hier staan, want we hoeven pas rond 15:15 uur richting het vliegveld te vertrekken en willen eerst nog even naar het Upside Down House en een Chinese tempel bezoeken.
We hebben geluk, want vanochtend heeft het ook alweer flink geregend, maar nu is het droog, dus we kunnen lopend.
Op de heenweg richting het Upside Down House komen we ook al een kleine Chinese tempel tegen, die we ook even besluiten te bezoeken. De Chinese tempels zijn vaak meer versierd dan de moskeeën en vinden we er daarom mooier uit zien.

Hierna gaan we naar het Upside Down House. In dit gebouw zijn verschillende kamers uit een woonhuis nagebootst, waarin alle meubels op z'n kop staan. We worden hartelijk ontvangen en de host van het gebouw gaat ons direct per kamer in verschillende poses zetten en foto's maken. Het idee erachter is dat er hilarische foto's ontstaan, waarbij wij ondersteboven in de verschillende kamers hangen 😂. Super grappig en leuk gedaan! We vinden dit een hele leuke attractie en vinden het zeker een aanrader voor wie (met kinderen) naar Kuching gaat!

Als we weer buiten komen, regent het een beetje. We laten ons niet kennen en trekken alle vier een poncho aan. De Chinese tempel is hier om de hoek en hierna hoeven we alleen nog maar terug te lopen naar het winkelcentrum waar we nog even lunchen.
Bij de Chinese tempel aangekomen valt deze helaas wat tegen. Deze tempel is groter dan de vorige en we hadden er daarom iets meer van verwacht, maar we vinden de andere mooier. We zijn dan ook snel uitgekeken en besluiten naar de McDonalds in het winkelcentrum, bij ons hotel om de hoek, te lopen. We zijn hier inmiddels een soort van vaste gasten geworden voor de lunch haha, tot groot genoegen van de kids, die telkens samen met mama 2 Happy Meals delen en een Hot Wheels-auto kado krijgen 😁!

Hierna wandelen we terug naar ons hotel, waar we ons nog even omkleden en dan de grab richting het vliegveld pakken.
Bye bye Kuching! We hebben van je genoten! Leuke stad en de kinderen vonden het appartement geweldig! Wij trouwens ook! We hadden stiekem een beetje gefantaseerd hoe we hier, voor bijvoorbeeld een half jaar ofzo, zouden kunnen wonen ☺️. Maar geen zorgen hoor mensen: het blijft bij fantaseren, we blijven gewoon in Eindhoven hoor 😉!

Na Kuching vliegen we naar Kota Bharu, om de volgende ochtend vanaf Kuala Besut de ferry richting de Perhentians te pakken, waar we 4 heerlijke dagen aan het strand zullen doorbrengen! Daarover later meer. We lopen wel wat achter met onze verhalen, dus inmiddels hebben we gisteren de Perhentians ook alweer verlaten, maar we 'praten jullie hierover nog wel bij'... 😊.