Mijn laatste dag in Manilla en mijn reis terug naar Nederland

Op mijn weg van Siargao Island naar Manilla heb ik nog steeds de hele tijd last van mn buik. Ik ben ook zó moe, dus ik doezel even in de taxi en wil zó graag het vliegtuig in om te kunnen slapen! Ik hoop dat ik daar even kan bijtanken.

In Manilla heb ik maar een heel kort verblijf: alleen de avond en de volgende ochtend, voordat ik om 17:35 u weer terug naar Nederland vlieg. Ik heb er bewust voor gekozen om maar zo kort in Manilla te verblijven, omdat ik gehoord had dat daar weinig te zien is en ik liever op eilanden verblijf dan in een drukke stad.

Tijdens deze reis heb ik bedacht dat ik graag hier op mijn reis een nieuwe tatoeage wil laten zetten. Dat wilde ik sowieso al in Nederland doen als ik terug zou zijn, maar ik besloot dat het juist een mooi "souvenir" is als ik het hier zou doen, vanwege de betekenis van deze tatoeage.
De heftige periode waar ik de afgelopen 2 jaar in terecht ben gekomen heeft me behoorlijk geraakt, waardoor ik het gevoel heb mezelf en mijn geluk en (het vertrouwen in) de liefde te zijn verloren. Ik wilde daarom graag een tatoeage van een kompas laten zetten, met in het midden een hart. Deze tatoeage heeft voor mij meerdere betekenissen: het kompas staat voor mijn reislust, maar staat ook voor het vinden van/wijzen naar het juiste pad. Het hart in het midden staat voor mezelf en mijn gevoel, maar ook voor liefde.
Kortom: het kompas wijst me hopelijk de weg naar mezelf, mijn hart en mijn geluk, maar ik hoop ook weer het juiste pad naar de liefde te vinden.
Ik heb deze solo-reis juist geboekt om weer een beetje tot mezelf te kunnen komen en de rust te kunnen vinden na deze behoorlijk hectische periode. Dus hoe mooi zou het dan zijn als ik juist op déze solo-reis mezelf deze tatoeage kado kan doen!

In El Nido leerde ik Filipijnse Ana kennen en zij had ook een aantal mooie tatoeages. Zij woont in de buurt van Manilla, dus ik besloot haar eerder op reis te vragen of ze een goede tattoo shop wist waar ik dit kan doen. Ik heb nog nooit een tatoeage in het buitenland laten zetten en vind het eerlijk gezegd altijd best een beetje dom als mensen dat doen, maar aangezien de tatoeage voor mij die persoonlijke betekenis heeft juist vanwege déze reis, vind ik het juist mooi om het hier te doen. Stiekem is het ook wel best beladen, want bij het typen van dit stukje tekst hier word ik er een beetje emotioneel van en probeer de tranen in mijn ogen tegen te houden.

Ana adviseerde mij haar eigen tattoo artist en omdat ik haar tatoeages mooi gezet vond had ik er wel vertrouwen in. Het is een "home tattoo artist" die dus mooi naar mijn hotel kan komen op deze laatste avond. Ik zou hier om 19:00 u een afspraak hebben met de tatoeëerder. Vanochtend hoor ik alleen dat mn vlucht vertraagd is, dus ik verzet de afspraak naar 19:30 u (ik wil niet té laat, want hoop toch een beetje op tijd te kunnen slapen, zo groot is de tatoeage niet).
Maar uitgerekend vandaag heb ik een soort van klote dag. Gisteren veel te veel gedronken 🙈. Ik ben de hele dag al gaar. Zó moe en buikpijn af en aan. Uiteindelijk ben ik echt méga uitgeput van de vliegreis van Siargao naar Manilla, het weinige slapen van de afgelopen dagen en het vele feesten. Gestresst zit ik om 19:15 u pas aan mn "lunch", met nog steeds een rommeltje in mn buik en ben bang dat ik zometeen van mn graatje ga tijdens het zetten van de tatoeage 😅🙈.
Uiteindelijk appt de tattoo artist dat ie een uur later is, en ik ben nog nooit zo blij geweest dat een afspraak niet op het afgesproken tijdstip doorgaat, zodat ik nog even kan liggen.
Tegen 20:30 uur komen ze met zn 2-en aan. De tattoo artist is een man met een soort van Bob Marley-look. De vrouw is degene waar ik contact mee heb gehad de afgelopen dagen, maar wat haar precieze rol is weet ik niet. Ik denk dat ze wat beter Engels spreekt en er daarom misschien bij is? Ze hebben op de scooter hun koffertje en tattoo-apparaat meegenomen en hebben wat prints gemaakt van de schets die Ana en ik eerder hebben doorgegeven. Ik wilde de tatoeage in eerste instantie op de achterkant van mijn bovenarm, maar omdat ik maar dunne armpjes heb ben ik al een paar dagen bang dat het niet mooi wordt vanwege het kleine formaat, dus vanmiddag op het vliegveld heb ik inééns bedacht dat ie anders misschien wel op mijn kuit kan (lekker wispelturig, dat is eigenlijk zó niet Renate 🙈😅).

Al vanaf het eerste moment heb ik er geen goed gevoel bij. Ik ben gewend dat een tatoeëerder uit eigen hand een voorbeeld kan aanpassen, maar deze lijkt echt bijna letterlijk uit te gaan van het voorbeeld dat we gestuurd hebben. Hij weet niet goed wat ie met het hart in het midden aan moet en ik zeg nog: "ik neem aan dat jij dit wel weet aangezien jij de specialist bent". Vervolgens trekt ie het voorbeeld over op een stencil, zodat ie het later op mijn lichaam kan plaatsen, maar de lijn van West naar Oost zit niet horizontaal, maar scheef. Hoe dan?! Ik vraag hoe vaak ze dit gedaan hebben en krijg het antwoord: "al 10 jaar...". Oké...
Ik leg nóg een keer uit wat ik wil en begin zélf maar te tekenen op de schets. Hoe moeilijk kan het zijn om een horihorizontale lijn te maken ipv een iets scheve lijn?! Hij probeert het 3x, maar blijkbaar lukt het hem niet 🤦🏼‍♀️. Als uiteindelijk dan ook nog de punten van het kompas aan de ene kant langer zijn dan aan de andere kant begin ik echt steeds meer te twijfelen en zeg dat ik het écht wel zeker moet weten, voordat ik iets definitief op mn lichaam ga zetten.
Ik weet dat ik (misschien iets té 😂) perfectionistisch kan zijn, maar toch. Dit staat er wél voor de rest van je leven...
Ik verbeter het ontwerp wel 5x zélf, maar uiteindelijk komen we tot de conclusie dat ze niet kunnen wat ik wil (zo moeilijk is het overigens niet...), dus ik stuur ze na bijna een uur, uiteraard zonder iets te betalen, naar huis 😔🤣. Oké, ik doe t in Nederland wel... 🙄! Ergens baal ik wel enorm dat het niet hier lukt, omdat het voor mij deze persoonlijke betekenis heeft, maar het is veel verstandiger om het thuis in een tattoo shop te doen, waar ik gewoon in normaal Nederlands kan uitleggen hoe en wat ik wil. Jammer, maar helaas! Het is niet anders...!
Moe typ ik mijn reisverhaal verder af en met nog steeds wat buikpijn lig ik op bed en ben ik blij dat ik nu iets eerder kan slapen.

Die nacht word ik wel tig keer wakker. De eerste keer dat ik wakker word voelt het alsof ik een hele nacht heb geslapen, maar het blijkt nog maar 00:30 u te zijn. Ik slaap onrustig en word daarna nog vaak wakker.
De volgende ochtend ben ik nog steeds heel moe en het rommeltje in mn buik is helaas nog steeds niet weg. Ik ben benieuwd hoe ik morgen alweer ga werken, direct nadat ik geland ben 😳! Bewust op deze manier gepland, maar nú niet helemaal handig... 🙈!

Na het ontbijt typ ik nog even mijn reisverhaal en omdat ik nog tijd en geld over heb besluit ik nog een laatste massage hier te doen. Ik ga op zoek naar een plekje, maar wil niet al te ver weg, omdat ik bang ben dat ik anders de weg naar mijn hotel niet meer weet, dus ik kies de eerste de beste (enorm roze) salon die ik tegen kom. Eigenlijk is het volgens mij een haar- en manicure-salon die ook massages aanbiedt. De massage zelf lijkt nogal gehaast en best hardhandig en de achtergrondgeluiden van de niet-rustgevende muziek zijn niet heel fijn. Ondanks dat lijk ik toch een soort van zen naar buiten te stappen (vast doordat ik zo moe ben). Nog even terug naar mijn hotel, nog wat dingen posten en dan zit het er hier ook weer op. Ik ben blij dat ik niet langer in Manilla heb doorgebracht, want wat ik er tot nu toe van gezien heb is een behoorlijk chaotische, gehaaste, rommelige stad. Geen idee waar alle blanken zijn, maar ik lijk in dit gedeelte van de stad zo'n beetje de enige te zijn...
Hierna pak ik weer een Grab-taxi naar het vliegveld, vanwaar ik eerst een vlucht pak naar Ghangzhou in China. Nog de hele tijd heb ik last van mn buik en moet ik meerdere keren naar de wc. Als dat maar goed komt op de vlucht... 🙊!
Ik koop maar wat chips, want ik heb nog geen middageten op en een hele maaltijd eten lijkt me nu niet het meest slimme plan. Eerlijk gezegd ook helemaal geen idee of er eten op dit deel van de vlucht is.

De vlucht naar Ghangzhou gaat voorspoedig en we komen eerder aan dan gepland. Vervolgens moet je in China nog wat extra stappen ondergaan, want vanwege Covid hebben ze daar nog steeds een soort van extra check (die ook nergens op slaat) waarvoor je een online vragenlijst moet invullen, waar een QR-code uitkomt die je vervolgens moet laten scannen. Soort van schijnveiligheid...

Hier op het vliegveld van Ghangzhou wacht ik nog zo'n 3 uur voordat ik kan boarden. Op zich niet erg, maar het irritante is dat ze in China (delen van) Whatsapp en Facebook blokken, wat voor mij meestal goed tijdverdrijf is als ik de tijd moet doden. Gelukkig kan ik wel Whatsappjes sturen en ontvangen, maar de foto's daarin niet. Ook kan ik wel nog foto's posten op de website van mijn reisblog, dus daar ben ik even zoet mee, omdat ik dat al even niet gedaan heb.

Rond 23:15 u kunnen we boarden en gaat iedereen daarvoor in een lange rij staan. Ik snap die logica nooit. Waarom zou ik in een lange rij gaan staan waar ik ook moet wachten als ik net zo goed kan blijven zitten en als laatste in het vliegtuig kan stappen 🤷🏼‍♀️?? Het vliegtuig gaat toch niet meteen weg en je hebt gewoon je eigen plek... Als één van de laatsten stap ik dus in het vliegtuig naar Amsterdam. We vliegen rond 0:00 u. Ik slaap best redelijk wat uurtjes, wat fijn is, want straks moet ik weer werken. Ik land om 5:40 u op Schiphol, een klein uur eerder dan gepland. En dan zit mijn solo-reis er helaas écht op... 😢!

Ik kijk met gemengde gevoelens terug op deze reis. Aan de ene kant ben ik heel blij dat ik Xavi en Dylan weer een dikke knuffel en kus kan geven. Aan de andere kant ben ik heel eerlijk als ik zeg dat ik nog best wel langer had willen doorreizen.
Ik ben zó fucking trots dat ik dit gedaan heb! De afgelopen dagen heb ik een beetje zitten reflecteren en voel ik dat deze reis me zó goed heeft gedaan! Het doel hiervan was om de rust te vinden na de heftige periode van de afgelopen jaren, om te proberen alles achter me te laten en mezelf weer een beetje te vinden. En dat is redelijk gelukt. Het is fijn te weten dat ik er ook gewoon mag zijn en het voelt alsof ik éindelijk weer een beetje leef! Ik ben er nog niet helemaal, maar met kleine stapjes kom ik er wel... Voor nu kijk ik in ieder geval met een enorm trots en gelukkig gevoel terug op deze reis ❤!! Ik heb dit toch maar mooi geflikt in mn eentje 💪🏽! Bye bye Filipijnen en alle fijne mensen die ik daar ontmoet heb!! Dankjewel 🙏! Een reis om nooit meer te vergeten... ❤!!