Start van mijn Filipijnen-reis!

Hier toch maar weer een reisverhaal. Heb van tevoren zitten bedenken of ik mijn reisverhalen weer zou willen delen en ben er nog steeds niet uit of ik dit de hele reis ga volhouden, maar ik dacht: voor het thuisfront is het makkelijk om te volgen en misschien dat Xavi zn broertje Dylan af en toe kan voorlezen over de avonturen die mama meemaakt 😊. Dus ik ga toch maar een poging wagen...

Hier het begin van mijn 3-weken durende solo-reis naar de Filipijnen.
Een kort nachtje vannacht. Vanuit een zeer geslaagd Dominator-festival bij ons Ellen blijven slapen om vervolgens 5 uur later alweer de wekker te horen om weer op te staan voor mn vertrek naar Schiphol 😳. Maar ik was prima fit 👌🏼! Niks aan het handje dus.
Nog even langs huis voor de laatste spullen te pakken en door naar Schiphol samen met ons Ellen die me wegbracht.
Op t vliegveld nog even ons thuis gebeld en daarna bij de gate nog lekker last minute op z'n Renates mn hostel geboekt voor mijn 1e nacht. Behalve mijn eilandentrip die ik de eerste paar dagen ga doen en mijn vlucht daarheen en vlucht op een-nalaatste dag terug naar Manilla heb ik nog helemaal niks geregeld en zie ik het daar allemaal wel. Ik heb natuurlijk wel een soort van route uitgestippeld, maar ik kan er nog altijd vanaf wijken als ik wil...

Nou, daar zat ik dan bij de gate.
Blijkbaar moest ik ook nog zo'n QR-code regelen voor China vanwege Covid, dus nog even zo'n website invullen.
Vervolgens had ik nog even tijd tijd voordat ik kon boarden en bij het posten van mn bericht op Facebook kwam ineens de brok in mn keel en de tranen in mn ogen. Het alleen reizen kwam toch even binnen en voelde behoorlijk confronterend. En bij het lezen van de reacties op mn Facebook-post rolden de tranen ineens over mn wangen... Bedankt overigens voor de positieve reacties! Fijn om te lezen, al voelt het deze keer solo toch wel anders dan de vorige keer, toen mijn gezin me na 4,5 week achterna kwam om samen verder te reizen. Maar ja, het is wat het is en ik ga er de komende 3 weken maar het beste van maken 🤞🏼🍀!

De vlucht ging prima. De eerste paar uren heb ik wat geslapen, maar daarna was ik toch meer wakker dan ik gedacht en gehoopt had. Dan maar een filmpje kijken met een zak chips die ik mee had vanuit huis 😋. De film was NL tijd 20:15u afgelopen, maar vanwege het tijdsverschil vlogen we al in het donker in de nacht. Ai ai, dit ging weer een kort "nachtje" worden, want 4 uur en 45 minuten later zou ik alweer landen in China voor mn overstap naar Manilla. Het was dan 6:50 uur daar, waarna ik om 8:20 uur mn volgende vlucht weer moest pakken, dus ik heb na de film toch nog maar even mn oogjes dicht gedaan voor een poging tot slapen, wat half half lukte. Maar ach, gelukkig kan ik vrij goed op weinig slaap 🙃.

In Ghangzhou, China, aangekomen leek alles vrij vlot te gaan, dus ik dacht dat ik tijd zat had. Nog best gaar van de reis liep ik op zn Renates op mn gemakje naar de gate en dacht daar nog wel even te kunnen zitten en de Wi-Fi te checken, toen ik de dame bij de gate ineens hoorde roepen "Manilla, hurry, hurry up please". Bleek dat ik dus al moest boarden, omdat het vliegtuig al bijna vol zat 😅.
Dit was maar een kort vluchtje en met een filmpje, mijn zak chips die nog niet leeg was én nog een ontbijtje kon ik me prima vermaken.
2 uur later kwam ik alweer aan in Manilla, wat dus eigenlijk de eindbestemming was van mijn vlucht. Maar omdat ik ervoor gekozen had om de volgende dag al in Coron die eilandentrip te starten moest ik dus nog een vlucht daarheen pakken, want dat was weer een eiland verder. Dit zou een héle korte overstap worden. Van tevoren had ik wat info gevraagd via zo'n Filipijnen-Facebookgroep waarvan ik lid ben waar je informatie kan delen met andere reizigers en Nederlanders die in de Filipijnen wonen. Best wat mensen hadden me vooraf gewaarschuwd dat ik die overstap waarschijnlijk niet zou redden, als ik nog van de ene terminal naar de andere terminal zou moeten, maar er waren er ook bij die dachten dat het wel zou lukken. Uiteindelijk had iemand voor me uitgezocht dat ik van dezelfde terminal zou vertrekken als ik aan zou komen, dus op basis daarvan had ik de vlucht toch maar geboekt (ach ja, waarom op safe spelen als je ook "op het randje" kan reizen 🤣). Diezelfde avond na het boeken kwam ik er alleen al achter dat ik tóch vanuit een andere terminal ga. Oepsie...! Dat wordt dus flink haasten als ik daar ben.
Uiteindelijk vertrok mijn vliegtuig in China een half uur later dan gepland, dus ik dacht nog: shit, dat is niet best...! Maar goed, we zullen zien. Voor nu moest ik het loslaten, want ik kon toch niks meer doen. Dat was een zorg voor over 2 uur... 🙈.
Bij aankomst kwam de stress weer, want ipv een half uur later te landen dan gepland konden we pas 1 uur later dan gepland het vliegtuig uit. Oftewel: ik had nog maar 2 uur om mn vlucht te halen! En moest daarvoor dus óók nog naar die andere terminal... 😳.
Dat werd rennen, maar ik moest in t vliegtuig al zo nodig naar de wc van de buikpijn (sorry voor de details 🙈😂🙊) dat ik dat dus eerst ging doen. 10 min op de wc zitten hielp ook niet echt in mn toch al zo beperkte tijd 😆. Maar daarna kon ik weer rennen. Het langste duurde het bij de paspoortcontrole. Daar stond echt een hele lange rij! Ik dacht dat ga ik nóóit redden! Inmiddels voelde ik me gaar en de hitte sloeg enorm in, dat ik nóg meer moe werd, dus het enige wat ik eigenlijk wilde was een bed en niet meer te hoeven haasten. Ik werd er bijna niet goed van, zo heet dat t ineens was.
Na bijna een half uur in de rij te hebben gestaan vroeg ik aan zo'n security of er niet een priority line was omdat ik m'n volgende vlucht moest halen. Dat was er niet, maar hij adviseerde me om gewoon de mensen te vragen me voor te laten. Goed plan! Ik had er eerder al aan gedacht, maar vond ik zo asociaal en ik was eigenlijk even op van het reizen en haasten, maar was ik nu dus toch maar gaan doen. Zo kon ik snel langs alle mensen en was ik ineens vrij snel aan de beurt!
Toen snel bagage van de band, geld pinnen en vragen of ik een shuttle-bus of taxi moest pakken. Ze adviseerden om een taxi te pakken, want met shuttle zou ik het zeker niet redden. Gelukkig vroeg ik ook nog even hoeveel het ongeveer zou kosten. "Dat hangt ervan af" zeiden ze. Toch maar doorgevraagd voor een ongeveer-bedrag en dat zou 200 pesos zijn.
Dus ik richting de taxi's. De eerste de beste man kwam op me af en vroeg of ik taxi moest hebben. Ja antwoordde ik en ik vroeg nog hoeveel het kostte. Dat zou ie me in de taxi wel laten zien. Door de haast liep ik met em mee, want wilde mijn vlucht echt niet missen. In de taxi aangekomen reed ie al en vroeg ik het nog een keer. "Mijn manager zal het je zo laten zien" zei ie. Jaja, dat voelde al niet goed. En hij reed nog een stukje door. De manager erin en ik vroeg er weer naar en de manager antwoordde dat ik 2810 pesos moest betalen. Wanne gek zeg! Nee dus! Dus ik heb gezegd dat ik geen idioot was en ben uitgestapt 😅. Ja, ze naaien je waar je bij staat...
Uiteindelijk heb ik een stukje verderop nog kunnen afdingen van 1000 naar 700 naar uiteindelijk 500 en toen vond ik het wel best. Ik had sowieso nog geen flauw benul wat 500 pesos überhaupt in euro's is haha.
Pff, om 13:00u stond ik dan eindelijk met mn taxi bij de terminal. Maar moest dus nog bagage inchecken en alles. Gelukkig leek er op deze terminal bijna geen kip te zijn, dus ik was meteen aan de beurt en kon daarna meteen doorlopen. Fijn! Gelukkig was al het haasten niet voor niks geweest, want kon ik mijn vlucht gewoon halen, dus ben bij de gate gaan zitten, want boarden kon nog niet zei ze.
Een tijdje later hoordde ik: "This is your final call. The last passengers for the flight to Busuanga airport..." Had ik zolang bij die gate gezeten, druk met mijn telefoon en niet echt op zitten letten dat ik alsnóg mn vlucht bijna mistte 🤣🤣. En natuurlijk weer als allerlaatste stapte ik in de bus om naar t vliegtuig te rijden 🙈🤣. Zoals ik eerder al zei "travel on the edge" ("reizen op het randje"). Grappig dat ik dat met reizen heb, want normaal ben ik echt van het plannen en 3 stappen vooruit denken... 😅. Hoewel trouwens: te laat ben ik sowieso altijd... (hè Bas) 🤣🤣🤣.

Inmiddels is het maandag 17 juli tegen 17:00 uur als ik in het hostel aankom. Dat is 6 uur later dan in Nederland, dus NL tijd 11:00u. Ik ben al zo'n 27 uur aan het reizen sinds ik zondagochtend thuis ben vertrokken en ik ben echt kapot! Snap ik, na zo'n dagje feesten op Dominator, een heel kort nachtje daarna en sowieso al bijna de hele week korte nachten, doordat ik nog alle laatste dingen voor de vakantie moest afronden. Het liefste wil ik nu een bed en gaan slapen, maar helaas moet ik over een half uur alweer bij de briefing van de eilandentrip zijn. Snel dus maar even liggen en daarna door. Daar aangekomen krijgen we slecht nieuws: er zit een grote kans in dat onze trip vanwege het slechte weer niet door kan gaan morgen en we dan een dag later starten, maar em dus ook 1 dag korter gaan doen. Een beetje jammer, want ik heb geboekt voor de 3D/2N-trip, terwijl ik eigenlijk al de langere 4D/3N-trip wilde doen. Als ik nu nóg moet inleveren op 1 extra dag is dat wel een tegenvaller, maar ook hier geldt: het is wat het is en ik kan er toch niks aan doen (wauw, ga ik hier als controle-freak toch nog wat leren... 😉??). Morgenochtend krijgen we het via de mail te horen. Nu maar hopen en duimen op goed weer 🤞🏼!! De groep lijkt in ieder geval gezellig. Een aantal Nederlanders, een paar uit Duitsland, uit Oostenrijk en Ierland dacht ik. Er wordt al meteen druk gekletst en wat ik al wel verwachtte: ik ben de oudste 🙈. Maar ach, ze schatten me nog 28 ☺, dus dan kan ik nog prima mee met de rest, die ook ongeveer zo'n leeftijd heeft 😉.

Na de briefing klets ik nog een tijdje met een Nederlands stel wat ook mee op de eilandentrip gaat en in hetzelfde hostel als ik zit. Daarna ga ik nog even liggen in het hostel en koop dan vlug een dry bag voor mee op de trip en spul tegen de muggen en zandvliegen. Ja, die zandvliegen die ken ik nog vanuit Tioman Island in Maleisië, waardoor ik toen mn hele armen en benen onder de jeukende bulten had zitten. Dat wil ik niet nóg een keer 🙈.
Hierna pak ik zo'n tricycle (soort van Filipijnse tuk-tuk) en ga ik in mn uppie eten bij "Island Boy Grill" wat andere Nederlanders adviseerden. Vandaag ga ik voor vis en ik kies de "Garlic butter shrimps" met rijst. Het bord ziet er heerlijk uit, maar zodra ik begin te eten weet ik alweer waarom ik dit nooit bestel: wát een gepiel met al die kopjes en pootjes eraf trekken 🤣. Niet mijn ding, maar wel lekker.
Vandaag heb ik nog weinig zin in "social talk", dus ik vind het prima om hier in mn eentje te zitten, dit verhaal verder af te typen en te luisteren naar de mooie live muziek op de achtergrond. En laat ga ik het toch niet maken, want ik verlang echt naar mn bed. Hopelijk kan ik straks een beetje bijtanken!
Ik pak de tricycle terug naar mn hostel en pak toch alvast mijn dry bag in voor de eilandentrip morgen en ga vervolgens rond 22:45 u proberen te slapen. Tis genoeg geweest voor vandaag 😳!
En nu maar duimen dat we morgenochtend goed nieuws krijgen en de trip tóch door kan gaan 🤞🏼.

In de ochtend zet ik mijn wekker op 7:15 uur voor de mail die we zouden krijgen.
Ik check mn mail en... Yes, goed nieuws! We gaan op de eilandentrip!! Meer daarover in mn volgende verhaal... 😀!