Waarom deze reis?

Voor degenen die het verhaal achter deze reis niet kennen, hierbij even 'in het kort'...

Deze reis is natuurlijk niet zomaar ontstaan. Het idee kwam begin februari, toen ik ineens van het ene op het andere moment geen baan meer had. Nouja, wél nog die baan had (ik ben nog niet officieel uit dienst), maar vrijgesteld werd van het werk. Lang verhaal kort: het werk en ik waren al langer geen match meer. Ik had het afgelopen half/heel jaar flink wat stress gehad van mijn baan, zat daar niet meer lekker op mijn plek en was al aan het rondkijken naar iets anders. Uiteindelijk zijn 'mijn baan en ik' uit elkaar gegaan en heb ik de afgelopen tijd een fijne tijd thuis gehad samen met de kids. Voor mij heel waardevol om te kunnen doen en zéker een stuk waardevoller dan al die stress!

Iemand zei me begin februari: "Anders ga je straks gewoon iets heel anders doen qua werk. Of iets doen wat je echt leuk vindt." Nogmaals dank Carla voor jouw mooie woorden! Die hebben me flink aan het denken gezet en al vrij snel kwam ik op het idee: REIZEN! Het liefste was ik natuurlijk maanden met het gezin weg gegaan, maar aangezien ík de behoefte om te reizen iets meer voel dan Stefan, hij die baan wel nog gewoon heeft en niet zomaar even een paar maanden weg kan van het werk doen we het wat anders. Omdat ik het gezin echt niet zolang kan missen, ga ik eerst een aantal weken in mijn eentje. Vervolgens komen Stefan, Xavi en Dylan me achterna en reizen we samen nog verder.

Velen van jullie zullen nu misschien wel denken hoe kan ze zoiets doen, hoe kan ze als mama zolang haar kids niet zien...? Daar kan ikzelf ook niet echt een pasklaar antwoord op geven. De kids en Stefan te moeten missen is iets waar ik enorm tegen op zie, maar aan de andere kant heb ik altijd een beetje het gevoel gehad spijt te hebben van het feit dat ik niet direct na mijn studie of later ben gaan reizen. Ik wil graag nog zoveel van de wereld zien en in een baan ben je altijd beperkt in het aantal vakantiedagen of de periode dat je op vakantie kan. Nu is die baan er niet en Stefan en ik waren het er dan ook samen over eens dat ik er spijt van zou krijgen als ik nu niet van dit moment gebruik zou maken.

Kortom: ik ga op reis!! Een goed vooruitzicht hoor, maar het voelt ook héél erg dubbel om het gezin zolang achter te laten! Maar de kans is er nu en die moet ik pakken! Na zoveel stress is het nu even mijn tijd...